آفتابی که خورشیدبالبخندش غنچه هارابازمی میکردوصدای جیک جیک پرندگان که آدم رامست خودمیکردبه هرسمتی که نگاه میکردی سرسبز سرسبز بودوهمه ی مردم این شهرشادبودن.کلبه هایی ازجنس خشت وهمه ی مردم یه رنگو.بی ریا.وبایکدیگرمهربان وصمیمی بودن وبه هم محبت وشادی وصفاهدیه می دادن هریک ازافراد یک
هر روز با یک نفر در حیاط
دانشگاه بود.در کل دانشگاه بد نام بود و همه ازش بد می گفتند.نمی دونید
وقتی در موردش حرف بدی می شنیدم چطور آتیش می گرفتم اما راستش حرف هایشان
دروغ نبود.فقط خدا و دوستم مرتضی می دونستند من ازش خوشم میاد.البته نه مثل
پسرای دیگه که از اون خوششون میومد،نمی دونم چطور براتون بگم که جنس دوست
داشتنم فرق داشت.مرتضی گفت:چرا ازش خوشت میاد؟نگاهی کردم و گفتم:معصومه!
دیگه هیچی نگفت و سوالی نپرسید و رفت.فردا بهم گفت:برو جلو،نترس .واگه ازش خوشت میاد باهاش ازدواج کن.
ریپ مجانی قالب بلاگفا
اندروید
بازی انلاین سیرک